Lapland...
Al van kindsbeen af droom ik ervan om er naartoe te gaan...de dikke pakken sneeuw op de bomen, husky's met van die mooie blauwe ogen, de kleurrijke pakjes van de Sami, het magische noorderlicht, de rust, natuur, winterse gezelligheid... Ik droom er echt al lang van en zag mezelf wel zitten in zo'n huskyslee. Maar ja, dan trouw je met iemand die liever naar de zon trekt dan naar de sneeuw. Als je dan nog 3 kinderen krijgt, zegt de portemonnee ook niet zo snel 'doe maar eens een weekje Lapland' en met hele kleintjes naar zo'n koude gaan, lijkt misschien ook niet zo'n geweldig idee. En zo bleef Lapland lang een sluimerend verlangen in m'n hart.
Kinderen worden echter groter en staan er gelukkig wel voor open om nieuwe (koudere) horizonten te verkennen (al zouden ze dat liever niet per vliegtuig doen...dat krijg je met een zoon die Aircrash Investigation verslindt).
Toen we op vakantie waren met vrienden, kwam Lapland ter sprake. Bleek dat die vrienden met wie we al langer gaan skiën een trip naar het noorden ook wel zouden zien zitten! De echtgenoot werd lichtjesaan ook mee over de streep getrokken, misschien een beetje onder 'groepsdruk' (hij blijft immers zeggen dat het hem niet interesseert), maar dat maak niet uit...we moeten het ijzer smeden als het heet is! En dus hebben we ondertussen een vliegtuigticket naar het hoge noorden geboekt... Yes yes yes!!!
Het is nog veraf, maar voorpret is de halve pret en lezen over Lapland is al een reis op zich.
Ik kijk er zo naar uit, kan me ook geen betere reisgenoten wensen!
Ergens heb ik ook wel een klein beetje schrik. Niet zozeer schrik voor afgevroren ledematen, botsingen met rendieren op de weg of wakken in het ijs, maar heel soms blijven dromen beter dromen natuurlijk... Iets waar je zo hard naar uitkijkt en van droomt...kan bijna alleen maar tegenvallen... Maar als ik dan naar foto's kijk, ebt die onrust wel weer weg en hoe meer ik over Lapland lees... hoe meer ik er ook wel eens in de zomer naartoe wil :-). Da's voor later, nu komt eerst winters Lapland!
